Canada
De zegels waren gewaardeerd in pence en de 3d zegel werd uitgegeven op 1 mei 1851, een 6d op 6 mei en een 12d op 19 juli. Het brieventarief naar Great Britain was 7½d met een Canadees schip of 10d met de Cunard Ship Line via New York, dus werd er op 22 december 1854 een 10d zegel uitgegeven en een 7½d zegel op 23 mei 1857. Tenslotte vereiste een nieuwe wet dat kranten die door iemand anders dan de uitgever verzonden werden gefrankeerd zouden worden met een ½d zegel. Deze werd op 24 juli 1857 uitgegeven.
Een reeks van essays werden voor de 3d zegel gecreëerd en deze zijn alle zeldzaam. Er bestaat één die proof van de 3d zegel maar in de jaren ’60 van de 19e eeuw werden van alle zegels van die tijd nieuwe die proofs gemaakt. Deze zijn in allerlei kleuren verkrijgbaar en sommige zijn overdrukt met SPECIMEN. Er bestaan verschillende versies en deze zijn relatief eenvoudig te bemachtigen, hoewel kostbaar.
De eerste zegels werden gedrukt in vellen van twee keer 10 x 10 zegels, terwijl de latere waarden werden gedrukt in een enkel vel met 12 x 10 zegels. Het papier dat in eerste instantie voor het drukproces gebruikt werd was laid paper, maar dit werd al snel vervangen door wove paper. Hiervan bestaan verschillende variëteiten en deze zijn gecatalogiseerd en dus verzameld. De ½d, 3d en 6d werden in 1858 geperforeerd en de 6d is veel schaarser en duurder dan de overige twee. Vervalsingen van de 12d zijn al ruim 100 jaar bekend en deze zijn relatief eenvoudig te herkennen.
De zegels werden afgestempeld door een pennenstreek, door een hamer voorzien van een stalen kop met 7 ringen, of door een lokaal gefabriceerde vernietiger. In 1860 werden duplex hamers geïntroduceerd in vele plaatsen; deze hadden zowel een vernietigingsdeel als de plaatsnaam en datum op één hamer waarmee de tijd benodigd om de zegel te ontwaarden en een datum op de brief te plaatsen gereduceerd werd. Er bestaan een aantal handgemaakte stempels, zgn. fancy cancels, die aan het eind van de jaren ’50 verschenen. De 4-ring stempels, 54 nummers binnen 4 ringen, verschenen in 1859. Meer hierover in de pagina over Cancellations en Postmarks. Een paar spoorwegstempels werden gebruikt toen de post getransporteerd en gesorteerd werd in post-rijtuigen; deze zijn zeer gewild op brief en op zegel.
In 1984 publiceerde Charles Firby een overzicht van de Pence en Cents Issue op brieven – The Postal Rates of Canada 1851 – 1868 – en hij schatte dat er minder dan 2500 Pence brieven bewaard zijn gebleven. De meeste hiervan zijn de 3d binnenlandse brieven. Alle andere Pence brieven zijn kostbaar en moeilijk te vinden met uitzondering van de brieven naar de V.S. Binnenlandse post in de Pence periode omvatte brieven, drukwerk en circulaires, kranten en één postpakket. Minder dan 150 items hebben het overleefd. Kranten, circulaires en drukwerk naar buitenlandse bestemmingen zijn zeer zeldzaam.
Brieven met geld werden al in het begin van de Pence periode opgemerkt en de registratie hiervan begon in 1855 voor 1d extra dat contant betaald moest worden omdat er nog geen zegels beschikbaar waren tot het verschijnen van de ½d in 1858. Aangetekende brieven en money letters zijn verzamelwaardig. Dergelijke brieven naar de V.S. zijn schaars, en naar andere bestemmingen nog zeldzamer.
Het standaardwerk over de Pence periode is Canada’s Pence Era The Pence Stamps and the Canadian Mail 1851-1859 van George B. Arfken, Arthur W. Leggett, Charles Firby en Allan L. Steinhart uit 1997.
Nova Scotia
De zegels werden in eerste instantie uitgegeven in de waarden 3d (blue), 6d (yellow en dark green) en 1/- (violet, en de eerste druk in cold-violet) op 1 september 1851, waarna een 1d waarde (red brown) volgde in januari 1854.
Trial color die proofs zijn bekend voor alle vier pence uitgiften (allen zeer zeldzaam), evenals trial color plate proofs (zeldzaam) en plate proofs in black on card (schaars tot zeldzaam voor de 3d). De 6d en 1/- zijn meestal voorzien van een SPECIMEN overdruk in grote letters op een gedeelte van de zegel. In 1890 zijn herdrukken gemaakt van alle waarden in een oplage van 800 stuks elk.
De zegels zijn geproduceerd door Perkins, Bacon & Co. in London in vellen van 160 (10 x 16) op geweven gegomd papier voorzien van een watermerk. Er zijn slechts 12 ongebruikte exemplaren van de 1/- cold-violet bekend. Alle zegels zijn imperforate. Vervalsingen zijn van alle waarden bekend, maar deze zijn meestal slecht uitgevoerd. Ook deze worden verzameld.
De voornaamste afstempelingen op de Nova Scotia pence zegels zijn een ovaal met horizontale lijnen, town cancels, U.S. Boston circular daters van de Halifax pakketdienst en Britse aankomststempels zoals de Liverpool packet marks. Atlantische scheeps-afstempelingen zijn zeer verzamelwaardig.
Jephcott, Greene en Young geven in het boek The Postal History of Nova Scotia and New Brunswick 1754-1867 uit 1964 een overzicht van alle tarieven waarvan voorbeelden van het gebruik van pence zegels bekend zijn. Anders dan de 3d op een binnenlandse brief zijn alle pence brieven schaars tot zeldzaam en over het algemeen prijzig. Aangezien sommige tarieven een halve zegel nodig hadden om aan het tarief te voldoen (bisecting), wat toegestaan was door de N.S. Post Office, zijn brieven met zulke zegels zeer gezocht. Naast brieven werden er ook kranten en drukwerk verstuurd maar voorbeelden hiervan zijn zeldzaam tot niet bestaand.
Het aantekenen van brieven voor binnenlands gebruik was mogelijk voor 6d, maar zulke aangetekende brieven zijn schaars tot zeldzaam.
New Brunswick
De zegels werden op 6 september 1851 uitgegeven in de waarden 3d (red), 6d (olive yellow) en 1/- (violet). Trial color die proofs zijn bekend voor deze waarden (zeer zeldzaam), evenals trial color plate proofs (zeldzaam) en plate proofs in black on card (schaars, met uitzondering van de 3d die zeldzaam is). Net als bij de 6d en 1/- zegels van Novo Scotia zijn ook bij de 6d en 1/- zegels van New Brunswick SPECIMEN overdrukken bekend, evenals herdrukken van alle waarden die in 1890 gemaakt zijn.
Perkins, Bacon & Co. in London heeft de pence zegels van New Brunswick gedrukt op dezelfde wijze als de pence zegels van Nova Scotia. Ook van de pence zegels van New Brunswick bestaan vervalsingen en die worden, ondanks de slechte uitvoering, ook verzameld.
De afstempelingen die voorkomen op de pence zegels van New Brunswick zijn barred ovals met nummers tussen 1 en 31, town cancels, Britse aankomststempels zoals die uit Liverpool en Atlantic mail boat markings.
Een overzicht van de tarieven is weergegeven in het eerder genoemde boek The Postal History of Nova Scotia and New Brunswick 1754-1867 van Jephcott, Green en Young. Voor veel tarieven was het noodzakelijk de 1/- zegel te delen in tweeën (bisecting) of in vieren (quadrisecting) om aan het juiste tarief te voldoen. Zulke brieven zijn zeer gezocht. Het gebrek aan een 1d zegel maakt het moeilijk om voor sommige tarieven tot een oplossing te komen, zelfs met bisceting. Bestemming anders dan naar de V.S., andere B.N.A. koloniën en Groot-Brittannië zijn zeldzaam. Kranten en drukwerk zijn eveneens verstuurd, maar zeldzaam of niet bestaand.
Registratie was mogelijk voor 6d naar binnenlandse bestemmingen, maar zulke voorbeelden zijn schaars tot zeldzaam.
Prince Edward Island
De pence zegels van PEI zijn uitgegeven op 1 januari 1861. In eerste instantie zijn 2d (rose), 3d (blue) en 6d (yellow green) waarden uitgegeven, later in het jaar gevolgd door 1d (orange brown) en 9d (violet) waarden. Eind 1862 zijn enkele waarden herdrukt en werd een 4d (grey black) toegevoegd. Bij de herdrukken komen kleurschakeringen voor en in 1870 verscheen nog een 4½d (yellow brown) zegel. Alle zegels zijn gedrukt in lithografie door Charles Whiting in London op een goedkope manier en vaak met variëteiten op slechte kwaliteit papier. De 2d eerste druk komt voor als rouletted variëteit en deze zegel is een grote zeldzaamheid; er zijn slechts drie gebruikte exemplaren bekend.
Die essays van de 3d, 4½d en 6d zijn bekend, evenals trial color plate proofs van alle waarden met uitzondering van de 9d.
De zegels zijn gedrukt in vellen van 30 (60 voor de 2d) in een 5 x 6 format. De oplage varieerde van ca. 90.000 exemplaren van de 6d tot 690.000 van de 2d. Van deze waarden is een groot deel in 1874 verkocht door de regering van PEI aan privé handelaren. Dit resulteerde in lage prijzen voor ongebruikte zegels. Vervalsingen zijn bekend die de slechte slechte kwaliteit van het origineel ook nog eens slecht reproduceerden.
De afstempelingen zijn o.a. circular town cancels, rate and paid handstamps, grid stamp cancels en een barred oval met nummer 13 (Charlottetown).
James C. Lehr schat in zijn boek The postage stamps and cancellations of Prince Edward Island 1814-1873 dat er ongeveer 800 pence brieven bestaan. De meeste hiervan zijn binnenlands gebruikt en brieven naar andere bestemmingen zijn schaars tot zeldzaam. Brieven naar Newfoundland, Nova Scotia, New Brunswick, Canada, V.S., Great Britain, Frankrijk, Brits Guiana en Birma zijn bekend.
Aantekenen was mogelijk maar voorbeelden zijn zeldzaam.
Vancouver Island en British Columbia
Zegels voor Vancouver Island en British Columbia werden begin 1860 uitgegeven. Oorspronkelijk werd een 2½d (rose) zegel uitgegeven voor gebruik in beide koloniën. In 1865 werd na de samenvoeging onder de naam British Columbia een 3d (blue) zegel uitgegeven. Deze zijn enige pence zegel die zijn uitgegeven.
Progressive die proofs in black, die proofs in red en plate proofs in red van de 2½d bestaan, evenals trial and as-issued die proofs in red, green, brown, buff, and blue van de 3d, alsook een mogelijke plate proof in blue. Een herdruk van de 2½d in bright orange rose werd in 1862 gemaakt in een enkel vel voor de International Exhibition in London.
De 2½d zegels zijn gedrukt in een vel bestaande uit vier vellen van 60 zegels in een 10 x 6 format. Ongeveer 230.000 exemplaren zijn hiervan gedrukt. Meer dan 1.1 miljoen zegels van de 3d waarde zijn gedrukt maar hiervan zijn 850.000 exemplaren vernietigd waardoor er uiteindelijk ca. 250.000 zijn uitgegeven. De 2½d waarde is bekend in ongebruikte blokken van 18, 26, 12 en zes en een aantal blokken van vier. Een gebruikt blok van acht is bekend. De 3d waarde werd meestal gesneden in strips en slechts één blok van vier is bekend. Ongebruikte blokken van de 3d zijn schaars en één blok van 20 is bekend. Lithografische vervalsingen zijn eveneens bekend.
Voor wat betreft afstempelingen werd een oval met POST OFFICE VICTORIA en wapenschild het meest gebruikt alsmede een ovale Post Office Victoria Vancouver Island stempel. New Westminster en Nanaimo hadden ook een ovale stempel. Een serie barred ovals met nummers tussen 1 en 35 (niet alle nummers zijn gebruikt) werden gebruikt en kunnen worden aangetroffen op beide pence zegels. De uitgebreide diensten van express companies zoals Wells Fargo, Bernard’s, Dietz & Nelson e.a. produceerden afstempelingen van deze bedrijven op de pence zegels. Aangezien bijna alle post in deze periode via San Francisco verliep komen er ook U.S. afstempelingen voor, alsmede Britse afstempelingen.
Bijna alle brieven met de twee pence zegels zijn kostbaar. Naast binnenlands gebruik zijn er brieven naar de V.S., Canada, Nova Scotia, New Brunswick en Groot-Brittannië bekend. Aangezien alle post naar buitenlandse bestemmingen via de V.S. verliep waren er regelingen getroffen om U.S. zegels beschikbaar te hebben op een aantal grote postkantoren waarmee het U.S. deel van het tarief kon worden voldaan. Deze praktijk continueerde tot postale regelingen met de V.S. dit niet meer vereiste.
Aantekenen was mogelijk maar dergelijke brieven zijn zeer schaars. Expres bedrijven vervoerde post naar en van de goudvelden voor verschillende tarieven. Sommige bedrijven gebruikte labels die naast de koloniale zegels werden geplakt.